Kalprotektyna jest białkiem produkowanym w cytoplazmie granulocytów obojętnochłonnych (rodzaj białych krwinek). To właśnie one, przenikając do światła jelita, jako pierwsze pojawiają się w miejscu wystąpienia stanu zapalnego. Pobudzone, uwalniają kalprotektynę do płynów ciała oraz kału.
Stężenie kalprotektyny w kale jest miarą ilości granulocytów obojętnochłonnych biorących udział w procesie zapalnym, a tym samym pełni rolę wskaźnika intensywności procesu zapalnego w jelicie.
Poziom kalprotektyny w kale jest zdecydowanie wyższy w przebiegu chorób zapalnych i nowotworów jelit niż w zespole jelita drażliwego, dlatego jest to bardzo pomocny marker przy ustalaniu dalszej diagnostyki.
Badanie kalprotektyny jest rekomendowane przez NICE (ang. National Institute for Health and Care Excellence) u pacjentów z pierwszą manifestacją objawów ze strony dolnego odcinka przewodu pokarmowego.
Zastosowanie kalprotektyny jako badania pierwszego rzutu pozwala na podjęcie decyzji co do dalszego postępowania.
Etapy diagnostyki dolegliwości jelitowych
Bezbolesne i nieinwazyjne badanie kalprotektyny w próbce kału – bez ryzyka powikłań.
Dalsze decyzje podejmuje lekarz w oparciu o obiektywny wynik badania laboratoryjnego i objawy u chorego.
21 gru 2017
ostrych stanów zapalnych jelita
u pacjentów, którzy przechodzili operację wycięcia polipów jelita grubego
odróżnienia nieswoistych zapaleń jelit (IBD) od zespołu jelita drażliwego (IBS) lub zaburzeń czynnościowych jelit (choroby te dają podobne objawy)
podejrzenia stanu zapalnego w jamie ustnej
Brytyjskie wytyczne NICE z 2015 r. rekomendują pomiar kalprotektyny w kale jako badanie uzupełniające w diagnostyce różnicowej IBS i IBD u osób ze świeżym początkiem objawów klinicznych, u których nie podejrzewa się procesu nowotworowego.
Badanie kalprotektyny w kale występować powinno w przypadkach, podejrzenia lub monitorowania leczenia już rozpoznanych nieswoistych zapaleń jelit - m.in. choroby Leśniowskiego - Crohna, wrzodziejącego zapalenie jelita grubego, a więc pojawienie się objawów, takich jak, m.in.:
Choroby zapalne jelit (ang. inflammatory bowel diseases, IBD) polegają na występowaniu nawracających stanów zapalnych w obrębie jelit.
Późno rozpoznane bądź nieleczone choroby z grupy IBD prowadzą do zagrażających życiu pacjentów nieodwracalnych powikłań. Mogą występować: niedobór białek, wyniszczenie w wyniku zaburzeń wchłaniania, obrzęki, stłuszczenie wątroby, zapalenie dróg żółciowych, osteoporoza, zapalenia stawów, tęczówki, ropnie okolicy jelit, zwężenie i perforacje jelit, rak jelita grubego.
IBS i IBD w początkowej fazie objawiają się identycznie: dyskomfort lub ból brzucha, nadmierne gazy, wzdęcia, zmiana konsystencji stolca, zaburzenia rytmu wypróżnień – biegunki lub zaparcia.
IBS i IBD mają diametralnie różne skutki, dlatego ich różnicowanie stanowi poważne wyzwanie diagnostyczne.
Choroby zapalne jelit (ang. inflammatory bowel diseases, IBD) polegają na występowaniu nawracających stanów zapalnych w obrębie jelit.
Kolonoskopia jest badaniem nieprzyjemnym i krępującym. Jeśli nie jest przeprowadzana w znieczuleniu ogólnym, pacjenci muszą liczyć się z silnym bólem. Badanie kolonoskopowe wymaga bycia na czczo i dokładnego oczyszczenia jelita poprzez podanie środków przeczyszczających i wykonywanie lewatyw. Mimo to przygotowanie do badania nie zawsze się udaje – wówczas wynik kolonoskopii nie jest miarodajny.
Wady kolonoskopii:
ból, ogólny dyskomfort i skrępowanie
trudne przygotowanie do badania
ryzyko wystąpienia powikłań
wysoki koszt
Kolonoskopia to bardzo ceniona, wiarygodna i popularna metoda diagnostyczna stosowana u osób z dolegliwościami jelitowymi. Jest to badanie inwazyjne, polegające na umieszczeniu wziernika endoskopu w jelicie grubym pacjenta, często połączone z pobraniem wycinka błony śluzowej jelita do oceny histopatologicznej.
Interpretacja wyników
Wskazania do badania
IBD
U pacjentów z IBD dochodzi do rozszczelnienia bariery jelitowej i nasilonego przenikania leukocytów przez ścianę jelita, co w konsekwencji prowadzi do zwiększonego uwalniania kalprotektyny do kału.
Należy jednak pamiętać, że kalprotektyna w kale nie jest markerem specyficznym tylko dla nieswoistych zapaleń jelit. Jej stężenie wzrasta także w:
nowotworach jelita grubego,
aktywnych chorobach reumatycznych,
ostrym zapaleniu trzustki,
marskości wątroby,
zapaleniu płuc,
po znacznym wysiłku,
w trakcie przyjmowania niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ).
Z kolei po intensywnym leczeniu hormonami kory nadnerczy jej stężenie obniża się.
Nieswoiste zapalenia jelit stanowią duży problem diagnostyczny i terapeutyczny. Do niedawna w diagnostyce w pierwszej kolejności zlecane było badanie kolonoskopowe, które jest inwazyjne. Badanie stężenia kalprotektyna pozwala ich uniknąć. Wg badań klinicznych czułość testów u dorosłych sięga tu 83-100 proc., a swoistość 60-100 proc. U dzieci czułość wynosi 95-100 proc., natomiast swoistość 44-93 proc. Jeśli więc kalprotektyna jest w normie, nie trzeba wykonywać kolonoskopii. Jeśli jednak badanie wykaże, że poziom kalprotektyny jest podwyższony, może to sugerować nieswoiste zapalenie jelit. Wówczas konieczna jest kolonoskopia, dzięki której można postawić ostateczne rozpoznanie.
Kalprotektyna - babanie, które pozwala uniknąć kolonoskopii
Kalprotektyna podwyższona
Wynik w zakresie normy wyklucza proces zapalny w jelicie. Przyczyną dolegliwości prawdopodobnie jest zespół jelita drażliwego.
Lekarz może zrezygnować z badań inwazyjnych, jeśli objawy są typowe i nie budzą dużego niepokoju.
Należy diagnozować przyczyny stanu zapalnego (infekcje bakteryjne i pasożytnicze, nietolerancje pokarmowe, działania niepożądane leków), oraz powtórzyć badanie kalprotektyny.
Pacjent powinien być monitorowany, w razie potrzeby można powtórzyć test po 6-8 tygodniach.
Podwyższone stężenie wskazuje na aktywny proces zapalny i wymaga szybkiego rozszerzenia diagnostyki (kolonoskopia, badanie RTG, oraz tomograf komputerowy z podaniem kontrastu, uwzględniając dalsze badania laboratoryjne).
KALPROTEKTYNA w kale
W niektórych przypadkach można uniknąć kolonoskopii, badając KALPROTEKTYNĘ w kale.
Tekst na stronie pochodzi z materiałów informacyjnych firmy Euroimmun
Diagnostyka
Zespół jelita drażliwego (ang. irritable bowel syndrome, IBS) jest chorobą przewlekłą, charakteryzującą się nieregularnymi bolesnymi skurczami jelita grubego. Schorzenie ma łagodny przebieg, a jego skutki nie stanowią zagrożenia dla życia chorego. Przyczyny IBS nie są do końca znane, pod uwagę należy wziąć czynniki psychologiczne, nadwrażliwość trzewną, zaburzenia motoryki i przebyte infekcje przewodu pokarmowego. Leczenie opiera się głównie na wprowadzeniu odpowiedniej diety, wyeliminowaniu stresu bądź przyjmowaniu leków.
IBS
wykonanie: finanserka
Korzystając z serwisu akceptujesz pliki cookie, dzięki którym personalizujemy Twoje odwiedziny. Więcej o ciasteczkach.
Serwis zespoljelitanadwrazliwego.pl ma charakter edukacyjny. Dokładamy wszelkich starań, aby informacje w nim zawarte były poprawne merytorycznie. Informacje zawarte na stronie nie zastępują porady lekarskiej, decyzja dotycząca leczenia należy do lekarza.
Bezbolesne badanie
Kalprotektyna w kale (stolcu), to substancja, która może wskazywać na stan zapalny układu pokarmowego nazywa się ją nawet markerem stanu zapalnego, czyli "wykrywaczem" procesu zapalnego. W czasie trwania zapalenia poziom kalprotektyny jest podwyższony w osoczu, płynie stawowym, moczu, ślinie, a także w kale (stolcu).
1 lut 2018
W tym ostatnim przypadku może to wskazywać na stan zapalny układu pokarmowego.
Badanie poziomu kalprotektyny w kale pozwala rozpoznać nieswoiste choroby zapalne jelit i odróżnić je od zespołu jelita drażliwego, a co za tym idzie - często uniknąć kolonoskopii.
wykonanie: finanserka
Korzystając z serwisu akceptujesz pliki cookie, dzięki którym personalizujemy Twoje odwiedziny. Więcej o ciasteczkach.
Serwis zespoljelitanadwrazliwego.pl ma charakter edukacyjny. Dokładamy wszelkich starań, aby informacje w nim zawarte były poprawne merytorycznie. Informacje zawarte na stronie nie zastępują porady lekarskiej, decyzja dotycząca leczenia należy do lekarza.